Ο Αριστόβουλος Μάνεσης γεννήθηκε το Μάρτιο του 1921 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας και έζησε τα παιδικά χρόνια του σε διάφορες πόλεις της Πελοποννήσου και στη Ζάκυνθο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως δικαστικός λειτουργός. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου το 1943 έλαβε το πτυχίο του με βαθμό Άριστα (9,7). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακή έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων και το 1953 έγινε διδάκτωρ νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η διδακτορική διατριβή του είχε τίτλο : «Περί αναγκαστικών νόμων. Αι εξαιρετικαί νομοθετικαί αρμοδιότητες της εκτελεστικής εξουσίας». Το 1956 εκδίδει τον πρώτο τόμο και το 1961 και 1965 (σε δύο ημίτομους), τον δεύτερο τόμο του έργου του «Αι εγγυήσεις τηρήσεως του Συντάγματος» ( Ι και ΙΙ, που σφράγισε την μεταπολεμική επιστήμη του Συνταγματικού Δικαίου.
Από το 1957 διδάσκει ως υφηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη σχολή ΝΟΕ του ΑΠΘ και το 1961 εκλέγεται έκτακτος καθηγητής στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου. Το 1965 εκλέγεται τακτικός καθηγητής στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά τρία χρόνια μετά απολύεται με απόφαση της δικτατορίας, βάσει της Συντακτικής Πράξης Θ΄/1967, λόγω των δημοκρατικών φρονημάτων του. Το «τελευταίο μάθημα», με τη μνημειώδη διάλεξή του για το «Συνταγματικό Δίκαιο ως τεχνική της πολιτικής ελευθερίας», έμελλε να μετατραπεί στην πρώτη αντιδικτατορική εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Κατά τα έτη 1968 και 1969 παραμένει εκτοπισμένος στο Λιδωρίκι Φωκίδας ως «επικίνδυνος δια την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν» και μέχρι το 1970 του απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα. Από το 1970 έως το 1974 καταφεύγει στη Γαλλία και διδάσκει ως καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αμιένης. Το 1974 αποκαθίσταται, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, στην έδρα του Συνταγματικού Δικαίου στη Σχολή ΝΟΕ του ΑΠΘ, όπου και παραμένει μέχρι το 1981. Τότε μετακαλείται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου παραμένει για τα επόμενα χρόνια ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου. Κατά τα έτη 1980 και 1982 εκδίδονται τρία από τα σημαντικότερα έργα του: «Συνταγματική θεωρία και Πράξη. Συλλογή μελετών» (1980), «Συνταγματικό Δίκαιο Ι» (1980) και «Συνταγματικά Δικαιώματα τ.Α’ Ατομικές Ελευθερίες» (1982). Από το 1987 έως το 1989 ο Μάνεσης γίνεται μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, το !988 γίνεται Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1990 γίνεται επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Αξιοσημείωτη είναι η θητεία του από το 1976-1977 και από το 1987-1988 ως μέλους του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. Επίσης, κατά τα έτη 1982 και 1983 ο Αριστόβουλος Μάνεσης διετέλεσε Πρόεδρος της Ειδικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την εφαρμογή της συνταγματικής αρχής της ισότητας ανδρών και γυναικών, η οποία απέδωσε τις γνωστές σημαντικές μεταρρυθμίσεις στον Αστικό Κώδικα και σε άλλα νομοθετήματα.
Από το 1987 έως τον θάνατό του διετέλεσε Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής των Ελλήνων. Το 1992 εκλέγεται τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ το 1998 του απονέμεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τίμησε την προσφορά του Μάνεση στην επιστήμη και την ακαδημαϊκή ζωή οργανώνοντας το 1991 το Χαρμόσυνο Συμπόσιο, ενώ το Πανεπιστήμιο Αθηνών οργάνωσε το 2000 ειδική τελετή, όπου του επιδόθηκε Τιμητικός Τόμος.
