Στην παράγραφο 3 του άρθρου 14 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εφεξής “Χάρτης”) ορίζονται τα εξής: «Η ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με σεβασμό των δημοκρατικών αρχών καθώς και το δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίζουν την εκπαίδευση και τη μόρφωση των τέκνων τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές, φιλοσοφικές και παιδαγωγικές πεποιθήσεις τους γίνονται σεβαστά σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους». Στην ανάπτυξη που ακολουθεί επιχειρείται η ερμηνευτική ανάλυση της διατάξεως του άρθρου 14 παρ. 3 του Χάρτη με εφαρμογή κατά στάδια πολυπλοκότητας, από το απλούστερο προς το πλέον σύνθετο, ερμηνευτικών μεθόδων που είτε είναι ευρύτερης χρησιμοποίησης στην νομική πρακτική, είτε προσήκουν στην ιδιάζουσα φύση του Χάρτη. Το συμπέρασμα στο όποιο η ανάλυση καταλήγει είναι ότι, αν πράγματι ο Χάρτης έχει κάποια κανονιστική σημασία – και δεν πρόκειται για ένα επικοινωνιακό ή άλλου είδους τέχνασμα ή μια νομική οφθαλμαπάτη -, η περί ής ο λόγος ελευθερία δεν μπορεί να έχει διαφορετική κανονιστική βαρύτητα από αυτήν που συνάγεται από το κείμενο του άρθρου όπου διατυπώνεται ως αυτοτελής κανόνας δικαίου.
[Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Τα Δικαιώματα του Ανθρώπου”, στο τεύχος του με αριθμό 77/2018. Συγχρόνως σχεδόν δημοσιεύθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί της υποθέσεως C-342/17, Memoria Srl, 14 Νοεμβρίου 2018, η οποία επιβεβαιώνει τη βασική θέση που υποστηρίχθηκε στο άρθρο.]
