Η πανδημική κρίση έρχεται να προστεθεί στην οικονομική κρίση και σε εκείνη των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών αποδεικνύοντας περίτρανα την πύκνωση του ιστορικού – και του πολιτικού- χρόνου που έχει συντελεστεί την τελευταία δεκαετία. Η παρούσα κρίση, πέραν του ότι συνιστά μείζον πολιτικό διακύβευμα, καθώς τυχόν μη έγκαιρη αντίδραση στις καλπάζουσες προκλήσεις δύναται να επιφέρει ανεπανόρθωτες συνέπειες, θέτει εν αμφιβόλω και τις πλέον αδιαμφισβήτητες παραδοχές της γενικής θεωρίας των ατομικών δικαιωμάτων.
Την προηγούμενη περίοδο ομολογουμένως τα αντανακλαστικά της ακαδημαϊκής κοινότητας του συνταγματικού δικαίου (και της πολιτικής επιστήμης) ήσαν τα προσήκοντα και ανέδειξαν στον σωστό χρόνο τα ακανθώδη ζητήματα αναφορικά με τη συνταγματικότητα (ή μη) των νομοθετικών μέτρων που ελήφθησαν για την προστασία της δημόσιας υγείας και της ζωής. Παρότι το βλέμμα μας πρέπει να είναι προσανατολισμένο στο μέλλον και στις προκλήσεις που θα υπαγορεύσουν οι ανάγκες της επόμενης περιόδου, ο συγγραφέας προβαίνει σε μια κριτική ανασκόπηση του πρόσφατου παρελθόντος.
Με το παρόν κείμενο ο συγγραφέας επιχειρεί να συμπυκνώσει τη συνταγματική αξιολόγηση των περιοριστικών μέτρων που επεβλήθησαν στο δικαίωμα της ελευθερίας της κίνησης, ενόψει και των ισχυρών (εύλογων) ενστάσεων (αντι)συνταγματικότητας που δύναται να εγερθούν.
Με την παρούσα ανάλυση (αφού πρώτα προηγηθούν ορισμένες παραδοχές που θα αποτελέσουν τον δέοντα ερμηνευτικό ορίζοντα) ο σ. εστιάζει -εν είδει κριτικής επισκόπησης- (α) στη νομική οδό που ακολούθησε η κυβέρνηση για να επιβάλει τους εν λόγω περιορισμούς, (β) στην εν γένει δυνατότητα επιβολής περιορισμών στο δικαίωμα της ελευθερίας στη κίνηση, (γ) στον θεμιτό δημόσιο σκοπό και στην αναλογικότητα του μέτρου,(δ) στο εάν εθίγη ο πυρήνας και (ε) στον ρόλο της αλληλεγγύης στο εγχείρημα της συνταγματικής αξιολόγησης.
Η πανδημική κρίση έρχεται να προστεθεί στην οικονομική κρίση και σε εκείνη των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών αποδεικνύοντας περίτρανα την πύκνωση του ιστορικού – και του πολιτικού- χρόνου που έχει συντελεστεί την τελευταία δεκαετία. Η παρούσα κρίση, πέραν του ότι συνιστά μείζον πολιτικό διακύβευμα, καθώς τυχόν μη έγκαιρη αντίδραση στις καλπάζουσες προκλήσεις δύναται να επιφέρει ανεπανόρθωτες συνέπειες, θέτει εν αμφιβόλω και τις πλέον αδιαμφισβήτητες παραδοχές της γενικής θεωρίας των ατομικών δικαιωμάτων.
