Στην Ελλάδα δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη νομολογία της υγειονομικής κρίσης, υπό την έννοια μιας λιγότερο ή περισσότερο συνεκτικής δέσμης δικαστικών κρίσεων των ανώτατων δικαστηρίων όσον αφορά τη συνταγματικότητα των μέτρων που ελήφθησαν με σκοπό τον περιορισμό της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού. Αντιθέτως, η γαλλική διοικητική δικαιοσύνη, και ιδίως το Conseil d’État, έχει αποφανθεί επανειλημμένως επί των κανονιστικών μέτρων που ελήφθησαν από την εκεί εκτελεστική εξουσία ενόψει της αναχαίτισης της πανδημίας. Η γαλλική έννομη τάξη μπορεί να τροφοδοτήσει την ελληνική συζήτηση, εφόσον όμως δεν λησμονείται ότι η αξία ενός αλλοδαπού παραδείγματος είναι σχετική και ότι το συγκριτικό επιχείρημα είναι ένα ιδιόμορφο νομικό επιχείρημα, υποκείμενο σε μεθοδολογικά όρια.
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα Διοικητικού Δικαίου, τεύχος 1/2020 (σελ. 46-54). Διαβάστε το άρθρο στο pdf.
