Παρά την εξέλιξη της νομοθεσίας, που αναγνωρίζει τα ζώα ως έμβιους οργανισμούς με ευαισθησία, ικανά να νοιώσουν τον πόνο και να υποφέρουν, η ελληνική έννομη τάξη, όπως τα περισσότερα δυτικά δίκαια, δεν φτάνει στο σημείο να αναγνωρίσει ρητά στα ζώα υποκειμενικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή, την προσωπική ελευθερία ή την φυσική και ψυχική ακεραιότητα. Ωστόσο, το νομικό καθεστώς των ζώων που ισχύει σήμερα δεν είναι πια a priori ασύμβατο με την αναγνώριση τέτοιων δικαιωμάτων. Στηριζόμενη στην ιστορική εξέλιξη και τη θεωρητική επεξεργασία της έννοιας του υποκειμένου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η μελέτη αναδεικνύει ότι οι θεωρητικές προϋποθέσεις για τη θεμελίωση της προστασίας των ζώων στην ιδιότητά τους ως υποκειμένων δικαίου πληρούνται, το πρόβλημα όμως έγκειται στις συνέπειες που θα είχε στην πράξη μια τέτοια αναγνώριση, αφού θα αξίωνε στην ουσία την εγκατάλειψη της ανθρωποκεντρικής αντίληψης της έννομης τάξης.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Revue Méditerranéenne de Droit Public, τόμ. VII, “Etudes franco-grecques de droit public”, εκδόσεις L’EPITOGE-LEXTENSO, Σεπτέμβριος 2017, σελ.163 επ. (http://lm-dp.org/rmdp/rmdp-vii-etudes-franco-grecques/), Το περιοδικό εκδίδει το Laboratoire Méditerranéen de DroitPublic (http://lm-dp.org/ ) που διευθύνει ο Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Toulouse 1 Capitole, κ. Mathieu Touzeil-Divina
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Revue Méditerranéenne de Droit Public, τόμ. VII, “Etudes franco-grecques de droit public”, εκδόσεις L’EPITOGE-LEXTENSO, Σεπτέμβριος 2017, σελ.163 επ. (http://lm-dp.org/rmdp/rmdp-vii-etudes-franco-grecques/), Το περιοδικό εκδίδει το Laboratoire Méditerranéen de Droit Public (http://lm-dp.org/ ) που διευθύνει ο Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Toulouse 1 Capitole, κ. Mathieu Touzeil-Divina
