Οι κατέχοντες οργανική θέση, με σύμβαση δημοσίου δικαίου υπάλληλοι, είναι μόνιμοι στις θέσεις που κατέχουν εφόσον αυτές υφίστανται. Ο θεσμός την μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων είναι κατοχυρωμένος σε διάφορα έννομες τάξεις. Ο κοινός νομοθέτης, δύναται να προβαίνει σε αναδιοργάνωση της Διοικήσεως, να ιδρύει και να καταργεί οργανικές θέσεις ή και να τροποποιεί τις αρμοδιότητες αυτών επικαλούμενος το δημόσιο συμφέρον. Το δημόσιο συμφέρον έτσι όπως το έχει προσδιορίσει η πολιτική εξουσία σήμερα, είναι συνυφασμένο με την δημοσιονομική εξυγίανση. Μια από τις προτεινόμενες ενέργειες για την μείωση των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου και την δημοσιονομική εξυγίανση, είναι και η απόλυση ή η θέσει σε εφεδρεία δημοσίων υπαλλήλων μέσω μιας ευρείας κατάργησης των οργανικών τους θέσεων. Όταν ο νομοθέτης προβαίνει σε ενέργειες όπως η ευρεία κατάργηση οργανικών θέσεων δημοσίων υπαλλήλων θα πρέπει έχει υπ’ όψιν του την απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών στο κοινό και την ορθολογική λειτουργία των υπηρεσιών. Η σύνταξη μελέτης προς τον σκοπό αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευρεία κατάργηση οργανικών θέσεων. Οι πράξεις κατάργησης οργανικών θέσεων, που έχουν ως αποτέλεσμα την απόλυση των υπαλλήλων ή τη θέσει τους σε εφεδρεία, προσβάλλονται ανάλογα τον τρόπο κατάργησης της θέσης, στο Διοικητικό Εφετείο ή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ως αποτέλεσμα της θέσης του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι η κατάργηση οργανικών θέσεων οδηγεί στην απόλυση δημοσίων υπαλλήλων για λόγους που ανάγονται στην λειτουργία της υπηρεσίας και όχι σε υπαιτιότητα του δημοσίου υπαλλήλου, έχει επικρατήσει η άποψη ότι σε περίπτωση απόλυσης υπαλλήλου λόγω κατάργησης της οργανική θέσης που κατείχε και σε περίπτωση ανασύστασης της, η διοίκηση υποχρεούται να τον επαναπροσλάβει.
