Tο διαδίκτυο αντανακλά αλλά και διαμορφώνει την κοινωνική πραγματικότητα. Η χρήση του προϋποθέτει συνεχή εκπαίδευση ενώ η οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία εκδηλωθεί θα πρέπει να σέβεται την ιδιαιτερότητα της διαδικτυακής επικοινωνίας καθώς και το συνταγματικό πλαίσιο που κατοχυρώνει την ελευθερία της έκφρασης και το απόρρητο της επικοινωνίας. Είναι σαφές ότι ο έλεγχος (κρατικός ή ιδιωτικός) επί του περιεχομένου του διακινούμενου υλικού, δεν ταιριάζει στα χαρακτηριστικά του μέσου και οδηγεί αναπόφευκτα στην παραβίαση δικαιωμάτων των χρηστών. Η μόνη αποδεκτή κρατική παρέμβαση θα πρέπει αφενός να αφορά στην υλική ενίσχυση της ισότιμης συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας και αφετέρου να επιδιώκει την πάταξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Με δεδομένες τις καταχρήσεις του Διαδικτύου αλλά και τις επικίνδυνες παρενέργειές του πρέπει να τονίζεται διαρκώς η ανάγκη προστασίας του ατόμου-χρήστη. Η προστασία αυτή είναι δυνατή και με δικαιϊκά μέσα (διεθνή και εθνικά) που θα διασφαλίζουν αφενός την ελευθερία χρήσης του Διαδικτύου και αφετέρου θα αποτρέπουν την κατάχρησή της.
