Τα Μνημόνια, ως κοινοί νόμοι επικυρωμένοι από τη Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι καθώς και τα Παραρτήματα αυτών είναι ήσσονος τυπικής ισχύος σε σχέση με θεμελιώδεις, μη αναθεωρήσιμες
συνταγματικές αρχές (άρθρο 110 Συντ.). Συνεπώς οφείλουν να σέβονται τον απαραβίαστο πυρήνα των δικαιωμάτων, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας και της προσφορότητας των μέτρων σε σχέση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτό όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ουδέποτε συνέβη, αντίθετα τείνει να καταστεί κανόνας.
Στη εργασία ερευνώνται οι νομοθετικές βάσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων, ο πυρήνας τους κι ο τρόπος που προστατεύονται κατά την νομολογία των δικαστηρίων, και τέλος γίνεται μια προσπάθεια ανεύρεσης λύσεων και προτάσεων για την επιστροφή στη νομιμότητα και την τήρηση του Συντάγματος και των Διεθνών Κανόνων, που επιτάσσουν τον απόλυτο σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων.