Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να αναδείξει τη διαχρονική αξία της σκέψης του Αριστόβουλου Μάνεση στον διάλογο περί προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων. Ορισμένες κεντρικές ιδέες στο έργο του Μάνεση, όπως η υποχρέωση του κράτους να προστατεύει θετικά τα ατομικά δικαιώματα, τα θεσμικά στοιχεία και ο πολιτικός χαρακτήρας συγκεκριμένων δικαιωμάτων, η σχετικότητα της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, η πολυφωνία στην εκπαίδευση, οι διδασκόμενοι ως αυτοτελείς φορείς της εκπαιδευτικής ελευθερίας και το αίτημα σεβασμού της θρησκευτικής συνείδησης στην εκπαιδευτική διαδικασία, είναι επίκαιρες όσο ποτέ. Ο Αριστόβουλος Μάνεσης, υιοθετώντας έναν νομικό θετικισμό εμπλουτισμένο με κοινωνιολογικό στοχασμό, προτάσσοντας τον διαρκή αναπροσδιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων και υποστηρίζοντας ότι η «πολιτική ελευθερία» προϋποθέτει τη σύνθεση ελευθερίας και ισότητας, επιτυγχάνει να τροφοδοτεί, με τη σκέψη του, τα σύγχρονα ρεύματα της θεωρίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου.