Το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών δεν αποτελεί νέο πάγιο φόρο, αλλά έκτακτο μέτρο προς αντιμετώπιση ιδιαιτέρως σοβαρού, κατά την εκτίμηση του νομοθέτη, δημοσιονομικού προβλήματος. Προστιθέμενο στις έκτακτες φορολογίες που επιβλήθηκαν την τελευταία τριετία συνεπάγεται μεν αυξημένη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών, όμως υπό τις δεδομένες συνθήκες συνιστά ανεκτό περιορισμό της περιουσίας (μειοψ.). Η ανάθεση της εισπράξεώς του σε μη κρατικά όργανα (ΔΕΗ και εναλλακτικοί πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας) δεν αντίκειται στην αρχή της διακρίσεως των εξουσιών, εφ’ όσον τα όργανα αυτά περιορίζονται στο έργο της απλής εισπράξεως βεβαιωμένων φόρων και δεν εξοπλίζονται περαιτέρω με μέσα αναγκαστικής εκτελέσεως (μειοψ.). Ωστόσο, η θεσπιζόμενη δυνατότητα της ΔΕΗ και των εναλλακτικών παρόχων να προβαίνουν σε διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος προς τον καταναλωτή συνιστά μη επιτρεπτή παρέμβαση του νομοθέτη σε όρους συνεστημένης σύμβασης, ενώ επίσης άγει σε αναίρεση της καθολικότητας της παροχής υπηρεσιών κοινωφελούς δικτύου για λόγο που δεν είναι συναφής με την εν λόγω παροχή και, ως εκ τούτου, αντίκειται στο Σύνταγμα (μειοψ.).

Στη μελέτη αυτή, που αποτελεί προδημοσίευση από τον δεύτερο τόμο του Συνταγματικού Δικαίου (εκδόσεις Σάκκουλα, Θεσσαλονίκη), ο καθηγητής Αντώνης Μανιτάκης αναλύει την ιστορική σημασία, καθώς και τη σύγχρονη, επίκαιρη, αξία της αρχής της διάκρισης των εξουσιών ως οργανωτικής βάσης του κράτους –και όχι του πολιτεύματος– διακρίνοντάς την από την κανονιστική πρόσληψη της αρχής, ως θεμελιώδους συνταγματικής αρχής της έννομης τάξης