Tag Archives: ΔΝΤ

Μεταξύ εθνικής και ενωσιακής έννομης τάξης: το «Μνημόνιο» ως αναπαραγωγή της κρίσης του κράτους δικαίου

Κωνσταντίνος Θ. Γιαννακόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος επισημαίνει ότι αυτό που, κατά συνεκδοχή, αποκαλείται «Μνημόνιο» είναι η αναμενόμενη συνέπεια της απουσίας μιας νέας συνταγματικής πολιτικής στα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έδωσε την ευκαιρία στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές «αγορές» και στο ΔΝΤ να αναλάβουν ρόλο θεσμικού διαμεσολαβητή μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών της. Αυτή δε η διαμεσολάβηση, αφενός, επιταχύνει την αποδόμηση της εθνικής έννομης τάξης και, αφετέρου, θέτει σε δοκιμασία το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την προοπτική ολοκλήρωσης της συνταγματικής θέσμισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με άλλα λόγια, το «Μνημόνιο» ενσωματώνει και αναπαράγει την κρίση του κράτους δικαίου τόσο στην εθνική όσο και στην ενωσιακή έννομη τάξη.

Εισήγηση στην υπόθεση του «Μνημονίου»

Ειρήνη Σαρπ, Σύμβουλος Επικρατείας

Εισήγηση της Συμβούλου Επικρατείας Ειρήνης Σαρπ ενώπιον της Ολομελείας του ΣτΕ στην υπόθεση του «Μνημονίου», δικάσιμος: 23.11.2010.

Η χαμένη τιμή της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο μηχανισμός «στήριξης της ελληνικής οικονομίας» από την οπτική της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αρχής

Κώστας Χ. Χρυσόγονος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Α.Π.Θ.

Ο καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος παρουσιάζει κριτικά το ‘μηχανισμό στήριξης’ της ελληνικής οικονομίας, τον οποίο χαρακτηρίζει ως «defacto εκχώρηση της εξωτερικής οικονομικής κυριαρχίας», και εξετάζει τις συνέπειές του για την ίδια την κρατική υπόσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Οι Συμφωνίες Δανεισμού της Ελλάδας με την ΕΕ και το ΔΝΤ

Γιώργος Κασιμάτης

Ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης εξετάζει κριτικά το πλέγμα των διατάξεων που συνιστούν τη Συμφωνία Δανεισμού της Ελλάδας με τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, διαπιστώνει κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου και του ελληνικού Συντάγματος και διατυπώνει τον έντονο προβληματισμό, από την έποψη τόσο της εθνικής κυριαρχίας όσο και των αρχών του ευρωπαϊκού δικαιικού πολιτισμού και του πνεύματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ζήτω το Μνημόνιο. Μία δυνατότητα είχαμε: να σταματήσουμε τα δανεικά

Σταύρος Τσακυράκης, Αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ήταν ή όχι μονόδρομος το Μνημόνιο; Το ερώτημα αυτό εξαρτάται από το κατά πόσον είχαμε ανάγκη από δανεικά ή όχι. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα είχαμε ανάγκη. Με δεδομένο ότι οι αγορές δεν µας δάνειζαν, έπρεπε να αναζητήσουμε νέες μορφές δανεισμού µε νέους όρους αποπληρωμής. Το Μνημόνιο µάς εξασφάλισε ένα τεράστιο δάνειο 110 δισ. ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια και φαίνεται να ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να ελπίζουμε και να πετύχουμε.

Το κράτος δικαίου και η εθνική κυριαρχία μπροστά στο ΔΝΤ

Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Επίκουρος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λεττονίας έκρινε ότι οι δραστικές περικοπές συντάξεων, προκειμένου να εξασφαλιστεί δάνειο από το ΔΝΤ και την ΕΕ παραβιάζουν το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και την αρχή του κράτους δικαίου. Από τη στάση αυτή του Συνταγματικού Δικαστηρίου μπορούν να συναχθούν τρία πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για την προάσπιση του κράτους δικαίου σε περιόδους σοβαρής οικονομικής κρίσης.

Memoranda sunt Servanda? H συνταγματικότητα του νόμου 3845/2010 και του μνημονίου για τα μέτρα εφαρμογής των συμφωνιών με ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ

Γιώργος Σ.Π. Κατρούγκαλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Δ.Π.Θ.

Η εφαρμογή του προγράμματος σταθεροποίησης που περιλαμβάνεται στα μνημόνια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θέτει πολυεπίπεδα θέματα συνταγματικότητας. Αφενός η σχετική δανειακή σύμβαση ουδέποτε κυρώθηκε με νόμο (δεδομένου ότι συνάφθηκε τρεις μέρες μετά την ψήφιση του ν. 3845/2010), ενώ αντισυνταγματική είναι και η πρόβλεψη του νόμου για μη κύρωση των μελλοντικών συμφωνιών τροποποίησης του μνημονίου. Αφετέρου, και σε επίπεδο ουσιαστικής αντισυνταγματικότητας οι συμφωνίες είναι προβληματικές, ως αντίθετες στα συνταγματικά δικαιώματα της συλλογικής αυτονομίας, της εργασίας, της προστασίας της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και στο πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ. Το σημαντικότερο είναι ότι η εφαρμογή τους δεν θα δώσει λύσεις στα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, εφόσον θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος, διαλύοντας ταυτόχρονα τις προστατευτικές εγγυήσεις του κοινωνικού κράτους.

Η δανειακή σύμβαση μεταξύ Ελλάδας – κρατών μελών ευρωζώνης και η εθνική μας κυριαρχία. Συζήτηση στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών

Κώστας Μπέης, Κώστας Χρυσόγονος, Νότης Μαριάς, Αλέκα Μανδαράκα-Σέππαρντ

Πρακτικά εκδήλωσης του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

«Μνημόνιο», Σύνταγμα, Ευρωπαϊκή Συνθήκη και ΕΣΔΑ. Συζήτηση στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών

Γεώργιος Κασιμάτης, Κώστας Χρυσόγονος, Ξενοφών Κοντιάδης

Πρακτικά εκδήλωσης του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Η «συμφωνία» δανεισμού της Ελλάδας από το ΔΝΤ: Θεσμικά και νομικά ζητήματα

Αντώνης Μπρεδήμας, Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Τα Προγράμματα Διαρθρωτικής Προσαρμογής που συνάπτονται μεταξύ του ΔΝΤ και των κρατών-μελών δεν συνιστούν διεθνή συνθήκη κατά την έννοια της διεθνούς δικαίου και του άρθρου 28 παρ. 1 Συντ. Την πρωτοβουλία τόσο για τη σύναψη της συμφωνίας όσο και για τη λήψη των διαρθρωτικών μέτρων την έχει, τυπικά τουλάχιστον, το κράτος. Εξάλλου, καθαυτή η συμφωνία δεν έχει νομική δεσμευτικότητα.

Ν. 3845/2010 Μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας («Μνημόνιο»)

Με τον Ν. 3845/2010 «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (ΦΕΚ Α΄ 65/6.5.2010) καθορίζεται το πλαίσιο και παρέχονται εξουσιοδοτήσεις για τη λήψη μέτρων εφαρμογής του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας, προβλέπονται ειδικά μέτρα για τη μείωση των δημοσίων δαπανών και την αύξηση των φορολογικών εσόδων, επιβάλλεται έκτακτη εισφορά σε νομικά πρόσωπα, ενώ σε παράρτημα παρατίθεται το μνημόνιο οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής που συμφωνήθηκε μεταξύ της Ελλάδας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.