Το άρθρο έχει ως αντικείμενο το Χάρτη Θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εισαγωγικά τονίζεται η σημασία της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην ενωσιακή έννομη τάξη, η νομολογιακή διαμόρφωση ενός καταλόγου θεμελιωδών δικαιωμάτων από το Δικαστήριο της Ένωσης. Η προσχώρηση των Κοινοτήτων και της Ένωσης στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει κατά καιρούς προταθεί και συζητηθεί ως η πλέον ενδεδειγμένη λύση ενώ η απόδοση δεσμευτικής ισχύος στον ad hoc συντεταγμένο Χάρτη της Νίκαιας αποτελεί μια πειστική εναλλακτική λύση. Οι τρεις αυτές εκδοχές, η νομολογιακή αναγνώριση δικαιωμάτων, η προσχώρηση στην ΕΣΔΑ και η απόδοση δεσμευτικής ισχύος στο Χάρτη, αναλύονται και αξιολογούνται διεξοδικά στο πρώτο μέρος του άρθρου.Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η πολιτική εντολή της Κολωνίας που οδήγησε στη σύνταξη του Χάρτη της Νίκαιας, η διαδικασία και το όργανο που την έφερε σε πέρας, τα επίμαχα ζητήματα που αναδείχθηκαν κατά τις συζητήσεις και οι λύσεις που επιτεύχθηκαν, οι πηγές έμνευσης και συνοπτικά το περιεχόμενο των συμπεριληφθέντων δικαιωμάτων, η επίδραση που ο Χάρτης παρά τη διακηρυκτική ισχύ του αναμένεται να αναπτύξει και το πεδίο εφαρμογής του. Αναλυτικότερα τονίζεται η πρωτοτυπία και η αυξημένη νομιμοποίηση της Συνέλευσης που ανέλαβε τη σύνταξη του Χάρτη, λόγω της αντιπροσωπευτικής σύνθεσής της με τη συμπερίληψη εθνικών βουλευτών, ευρωβουλευτών και αντιπροσώπων των αρχηγών κρατών. Ο ανοιχτός χαρακτήρας της διαδικασίας καθώς και η δημιουργία ιστοσελίδας του Συμβουλίου αφιερωμένης στο Χάρτη, όπου δημοσιεύονταν όλα τα έγγραφα σχετικά μ’αυτόν, επέτρεπαν όχι μόνον στα μέλη της Συνέλευσης αλλά και σε εξωτερικούς παρατηρητές να παρακολουθήσουν στενά τη διαδικασία. (αναδημοσίευση από το ΤοΣ 2001, σελ.1267-1326)