Η εξέταση της δανειακής σύμβασης με νομικά και όχι πολιτικά κριτήρια συνηγορεί υπέρ του ότι δεν υπάρχει πλήρης «παράδοση κυριαρχίας» της Ελλάδας στους δανειστές της και πάντως όχι δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης επί παντός στοιχείου της δημόσιας περιουσίας του Δημοσίου, όπως έχουν ισχυρισθεί ορισμένοι συνάδελφοι.

Στη μελέτη του αυτή ο καθηγητής Μανιτάκης προβαίνει με αφορμή μια εκ νέου ανάγνωση του βιβλίου του Τσουκαλά, τα «Είδωλα Πολιτισμού», σε αξιολόγηση της σημαντικής θεωρητικής συμβολής του συγγραφέα στην ανάλυση του φιλελεύθερου κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους. Διαπιστώνει την επικέντρωση του έργου του αλλά και των έργων των μαρξιστών αναλυτών γενικότερα, με προεξάρχον παράδειγμα τον Πουλαντζά, στη μελέτη κυρίως του κράτους και στην παραμέληση ή υποτίμηση της σημασίας και αξίας της Δημοκρατίας. Καταλήγει τονίζοντας την ανάγκη λογικής και θεσμικής διάκρισης της Δημοκρατίας από το Κράτος ενόψει της παγκοσμιοποίησης.

Στη μελέτη αυτή, που αποτελεί προδημοσίευση από τον δεύτερο τόμο του Συνταγματικού Δικαίου (εκδόσεις Σάκκουλα, Θεσσαλονίκη), ο καθηγητής Αντώνης Μανιτάκης αναλύει την ιστορική σημασία, καθώς και τη σύγχρονη, επίκαιρη, αξία της αρχής της διάκρισης των εξουσιών ως οργανωτικής βάσης του κράτους –και όχι του πολιτεύματος– διακρίνοντάς την από την κανονιστική πρόσληψη της αρχής, ως θεμελιώδους συνταγματικής αρχής της έννομης τάξης