Για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ικανός αριθμός κρατών – μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης προέβη σε επίκληση του άρθρου 15 της ΕΣΔΑ. Η παρούσα συμβολή επιχειρεί μια πρώτη προσέγγιση της διάταξης αυτής υπό την οπτική των μέτρων περιορισμού των κοινωνικών επαφών στα πλαίσια της μάχης κατά του κορωνοϊού εντός του συστήματος της ΕΣΔΑ. Ερωτάται: Ποια η λειτουργία του άρθρου 15 και πως διαφοροποιείται σε σχέση με τους περιορισμούς δικαιωμάτων; Πρόκειται για μέτρα προς αντιμετώπιση ενός «δημοσίου κινδύνου» που απειλεί τη ζωή ενός έθνους και ποια ζητήματα «αναλογικότητας» ανακύπτουν; Υφίστανται κίνδυνοι κατάχρησης των περιοριστικών μέτρων και αμφισβήτησής της αρχής του Κράτους Δικαίου και πως αναμένεται να αξιολογηθούν πιθανές εναλλακτικές ως προς την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης από το ΕΔΔΑ; Ποιες οι αδυναμίες του «margin of appreciation» και κατά πόσο τηρήθηκαν οι διαδικαστικές προϋποθέσεις της παραγράφου 3 του άρθρου 15 της ΕΣΔΑ; Ποια η θέση του ατόμου μετά την παρούσα υγειονομική κρίση, ως αυτή διαδέχθηκε την οικονομική κρίση και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας;
