Η πρωτοβουλία για τη ριζική αναμόρφωση των κανόνων της τρίτης γενιάς του δικαίου των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων εκδηλώθηκε πριν από τρία σχεδόν χρόνια. Έκτοτε παραμένει εγκλωβισμένη σε τρεις μύθους και εξαντλείται σε ευκαιριακές παρεμβάσεις. Οι συνθήκες διαγράφονται σήμερα ώριμες για να επιχειρηθούν τομές και να εισαχθούν, επιτέλους, οι κανόνες της τετάρτης γενιάς. Ο κοινός νομοθέτης βρίσκεται ασφαλώς σε πλεονεκτικότερη θέση, αφού μπορεί να ενεργοποιηθεί άμεσα και να κινηθεί σε όλο το εύρος της ρυθμιστέας ύλης. Αντίθετα, ο συντακτικός νομοθέτης διαθέτει σαφώς λιγότερα περιθώρια. Η εμπλοκή του, από τη φύση της αυξημένης τυπικής ισχύος και ευρείας εμβέλειας, πρέπει να εντοπιστεί σε επιλογές ικανές να εισφέρουν ουσιαστική προστιθέμενη συνταγματική αξία με απτές κανονιστικές επενέργειες.
