Δύο πρόσφατες αποφάσεις του ΔΕΕ και του ΕΔΔΑ διαμορφώνουν εντός του ευρωπαϊκού συνταγματικού χώρου μια τάση υπαγωγής της κυριαρχικής αρμοδιότητας του κράτους ως προς την απονομή της ιθαγένειας και ως προς τη ρύθμιση του νομικού status διαμονής των ανιθαγενών σε κάποιες δικαιοκρατικές εγγυήσεις, οι οποίες, χωρίς να απολήγουν σε αναγνώριση ενός δικαιώματος «επιλογής ιθαγένειας», θέτουν ορισμένα διαδικαστικά όρια στην διακριτική ευχέρεια των πολιτειακών οργάνων σχετικά με αυτά τα ζητήματα.

Το δίκαιο της ΕΕ δεν απαγορεύει σε ένα κράτος μέλος να ανακαλεί την πράξη απονομής της ιθαγένειας, την οποία ο ενδιαφερόμενος απέκτησε κατόπιν πολιτογράφησης χάρη σε απάτη, υπό την προϋπόθεση ότι η απόφαση ανάκλησης είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας