Αντικείμενο της μελέτης αποτελεί η κρατική ευθύνη από τυπικά παράνομες πράξεις ή παραλείψεις της διοίκησης, ιδίως μετά την ακύρωσή τους από την δικαιοσύνη. Ερευνώνται διαδοχικά, σε ένα πρώτο μέρος: Η έννοια της τυπικής παρανομίας της διοίκησης, η έκταση, αφενός, του ακυρωτικού δεδικασμένου επί ακύρωσης τυπικά παράνομης πράξης της διοίκησης και, αφετέρου, της ανάκλησης της τυπικά παράνομης διοικητικής πράξης από την διοίκηση. Η εξέταση του ίδιου θέματος προσεγγίζεται, στο δεύτερο μέρος, κατ’ αρχήν με γνώμονα την έκδοση από την διοίκηση θετικής ή αρνητικής πράξης και, στη συνέχεια, με βάση την φύση της ασκούμενης διοικητικής αρμοδιότητας ως δέσμιας ή διακριτικής.

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η δέσμευση του Έλληνα δικαστή από τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Ο συγγραφέας προσδιορίζει τη δεσμευτικότητα του προηγουμένου της νομολογίας του ΕΔΔΑ, την οποία διακρίνει από την υποχρέωση συμμόρφωσης προς το δεδικασμένο του ΕΔΔΑ (άρθρο 46 παρ. 1 ΕΣΔΑ). Η τελευταία δεν απευθύνεται μόνο στη νομοθετική ή εκτελεστική εξουσία, αλλά και στη δικαστική