Η σχέση της τέχνης και του δικαίου δεν εξαντλείται στην προβληματική της αδιάκοπης έντασης ανάμεσα στην ελευθερία του καλλιτέχνη και την κρατική λογοκρισία. Αντιθέτως, δεν πρέπει να λησμονούμε την κοινή φιλοσοφική μήτρα των δύο αυτών φαινομένων λόγου. Έτσι, μελετώντας την τέχνη μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα και το ίδιο το δίκαιο. Η παραγωγή του έργου τέχνης και του νομικού κανόνα προκύπτει από την ίδια ερμηνευτική διαδικασία, εντός ενός γλωσσικού παιχνιδιού. Ο όροι της διεξαγωγής του τελευταίου έχουν έντονα απασχολήσει όχι μόνο τους νομικούς, αλλά και τους καλλιτέχνες Στην κινηματογραφική οθόνη, δύο πολυσήμαντα έργα, η Πρόβα Ορχήστρας του Φεντερίκο Φελίνι και το Blow Up του Μικελάντζελο Αντονιόνι, αναδεικνύουν γλαφυρά τις οντολογικές, αισθητικές και πολιτικές παραμέτρους παραγωγής της τέχνης/δικαίου.