Η βάσει του άρθρου 21 ΚΝΔΔ διαφοροποίηση του τόκου επί των οφειλών του Δημοσίου και του γενικώς ισχύοντος τόκου επί των οφειλών των ιδιωτών συνιστά ρύθμιση ουσιαστικού δικαίου που δεν θέτει θέμα παραβίασης των άρθρων 20 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ. Επίσης, εξέρχεται του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 4 παρ. 1 Συντ., διότι αποβλέπει ήδη από το 1877 στην ορθή άσκηση της δημοσίας εξουσίας μέσω της διαφύλαξης της δημοσιονομικής ισορροπίας και της περιουσίας του Κράτους, με σκοπό την εκπλήρωση των, κατά το Σύνταγμα και τους νόμους, υποχρεώσεών του έναντι των πολιτών. Τέλος, δεν αντίκειται ούτε στο άρθρ.17 Συντ. [Αναδημοσίευση από ΘΠΔΔ 1/2013, σελ.47 επ.]