Στο κείμενο αυτό επιχειρείται συνοπτική παρουσίαση των βασικών δομών του διοικητικού συστήματος της χώρας, επισημαίνονται αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες που συνοδεύουν τη λειτουργία των υφιστάμενων θεσμών κατά την περίοδο εφαρμογής του ισχύοντος Συντάγματος και διατυπώνονται σκέψεις για την μεταρρύθμιση του συστήματος στην προοπτική της συνταγματικής αναθεώρησης. Η μεταρρύθμιση πρέπει να είναι ευρεία ώστε να καταλαμβάνει όχι μόνον την οργάνωση του εν στενή εννοία κράτους αλλά και των οργανισμών της καθ’ ύλην και κατά τόπο αυτοδιοίκησης με την υιοθέτηση μιας νέας αντίληψης για τις σχέσεις μεταξύ κράτους και αυτοδιοικούμενων οργανισμών και την κατανομή των υποθέσεων που αναλαμβάνουν. Στο πλαίσιο αυτό είναι επιβεβλημένη η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος προς την κατεύθυνση της καθιέρωσης της αυτονομίας του δημόσιου πανεπιστημίου ως προς ορισμένο τουλάχιστον κύκλο υποθέσεων που συνάπτονται με την κύρια αποστολή του. Η επιτυχία του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος στο σύνολο των διοικητικών δομών της χώρας συναρτάται και από τις μεταβολές που θα επιχειρήσει ο αναθεωρητικός νομοθέτης στο χώρο της δημόσιας διοίκησης και ιδίως στη στελέχωσή της με σκοπό μια πιο αποτελεσματική και ορθολογική οργάνωση των υπηρεσιών της.