Σύνταγμα, μνημόνιο, εργασιακές σχέσεις και «σωτηρία της πατρίδας»
Στο πλαίσιο των «μέτρων διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, στοιχειώδεις προστατευτικές και θεσμικές ρυθμίσεις του εργατικού δικαίου, που ανήκουν στον πυρήνα του «εργασιακού νομικού πολιτισμού», δέχονται ισχυρότατα πλήγματα. Η επιβολή των σχετικών μέτρων γίνεται με επίκληση του «γενικού συμφέροντος», που ταυτίζεται πια με την «επιβίωση της χώρας». Ωστόσο, το γενικό συμφέρον δεν διαθέτει υπερσυνταγματικές ή μεταφυσικές ιδιότητες, αλλά είναι υποταγμένο στο συνολικό συνταγματικό πλαίσιο. Το Σύνταγμα μιας δημοκρατικά οργανωμένης πολιτείας αξιώνει την κανονιστική του πραγμάτωση όχι μόνο σε περίοδο οικονομικής σταθερότητας, αλλά και σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Το σύστημα της «κοινωνικά δεσμευμένης οικονομίας της αγοράς», το οποίο διασφαλίζεται από το Σύνταγμα, αξιώνει τήρηση και σεβασμό ανεξαρτήτως οικονομικής συγκυρίας.