Η γράφουσα επιχειρεί μία νέα ερμηνευτική προσέγγιση των ιστορικών δικών των απολυμένων από τη δικτατορία των συνταγματαρχών δικαστών στο ΣτΕ το 1969, υπό το φως των σχετικών αδημοσίευτων και απόρρητων Πρακτικών Διασκέψεως, που αποκαλύπτει η έρευνά της. Η γράφουσα, αφού παρουσιάζει το «θεσμικό οικοδόμημα» της δικτατορίας για την «εξυγίανση» της δικαιοσύνης, ανατρέχει στις μειοψηφούσες απόψεις των συμβούλων ΣτΕ, όπως αυτές καταγράφονται στα σχετικά απόρρητα Πρακτικά Διασκέψεως της 28ης Φεβρουαρίου και 1ης Μαρτίου 1969 (ΟλΣτΕ 503/1969- υπόθεση Αντωνίου Φλώρου), της 20ης και 21ης Ιουνίου 1969 (ΟλΣτΕ 1811-1831-υποθέσεις είκοσι ενός δικαστών) και της 4ης και 5ης Μαρτίου 1969 (ΟλΣτΕ 504/1969-υπόθεση Παναγιώτη Ψαλιδάκη) για να ερμηνεύσει τη στροφή της νομολογίας του ΣτΕ στις ιστορικές αυτές δίκες.