Η διάλυση ενός σωματείου που επικαλείται εθνική μειονοτική συνείδηση δεν μπορεί να θεωρηθεί θεμιτός περιορισμός στο δικαίωμα της συνένωσης, όταν οι σκοποί και τα μέσα που χρησιμοποιεί για την υλοποίησή τους είναι ειρηνικοί. Η δημόσια τάξη δεν απειλείται από τη λειτουργία ενός σωματείου, που σκοπό έχει να προωθήσει τον πολιτισμό μιας περιοχής, ακόμα και αν υποτεθεί, ότι πρόκειται για τον πολιτισμό μιας μειονότητας. Το δικαίωμα να εκφράζει κανείς τις απόψεις του μέσω της ελευθερίας της συνένωσης, και η έννοια της προσωπικής αυτονομίας, υπονοούν το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει, στο πλαίσιο της νομιμότητας, τις πεποιθήσεις του για την εθνική του ταυτότητα.