Η πανδημία του πατερναλισμού1Του Τ. Κ. ΒιδάληΟ πατερναλισμός χαρακτήριζε επί αιώνες την Ιατρική, ειδικά τις σχέσεις ασθενούς/γιατρού. Τον συναντάμε τόσο στην ιπποκρατική όσο και σε άλλες παραδόσεις (την εβραϊκή, την ινδική, την κινεζική κ.λπ.). Έχοντας θεολογικές ή και μυστικιστικές καταβολές, εννοούσε τον ασθενή σαν το «παθητικό» μέρος της σχέσης με τον γιατρό. Ο γιατρός ήταν εκείνος που αξιολογούσε, αποφάσιζε και ενεργούσε, χωρίς να έχει καμία υποχρέωση να ζητά την άδεια του ασθενούς, ούτε καν να τον ενημερώνει. Για ό,τι έκανε λογοδοτούσε στους ομοτέχνους του και συμβολικά στον θεό, όχι στον ασθενή ή στην οικογένεια του, που έπρεπε να τον εμπιστευτούν απόλυτα.
