Tag Archives: Μετανάστες

Το μεταναστευτικό ως μεταβλητή γεωμετρία δικαιωμάτων και αποκλεισμών

Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, Ανακοίνωση σε συνέδριο της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, 22.4.2012

Η ανακοίνωση εξετάζει την σχέση κράτος δικαίου-δικαιώματα-μετανάστες ως προς τους αποδέκτες των δικαιωμάτων αλλά και με αναφορά τους φορείς άσκησης εξουσίας από την πλευρά του κράτους (νομοθετική-εκτελεστική-δικαστική) ως μια μεταβλητή που συνεχώς τίθεται υπό διαπραγμάτευση/αμφισβήτηση κατά τη διάρκεια της κρίσης. Η διχοτόμηση πολίτης-αλλοδαπός επαναφέρει στο προσκήνιο την ανάγκη εννοιολόγησης των συνόλων «εμείς- οι άλλοι» σε… Read More »

Ιθαγένεια αμηχανίας

Προκόπης Παυλόπουλος, βουλευτής, καθηγητής του Δημόσιου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Oι αποφάσεις των δικαστηρίων υπόκεινται σε κριτική. Αρκεί αυτή η κριτική να ερείδεται σε επιστημονικώς άρτια νομικά επιχειρήματα και όχι σε αυθαίρετες υποκειμενικές ή, ακόμη χειρότερα, σε νεφελώδεις και ευκαιριακές ιδεολογικές τοποθετήσεις.

Το ελληνικό αίμα

Δημήτρης Χριστόπουλος

Από μόνο του το δίκαιο του αίματος δεν θα μπορούσε ποτέ να συμπεριλάβει νέους ανθρώπους στον ελληνικό λαό, όπως και σε κανέναν λαό, διότι είναι εξ ορισμού στατικό. Για τον λόγο αυτό, στον σύγχρονο κόσμο προβλέπονται πάντα και άλλοι τρόποι κτήσης της ιθαγένειας που είτε προκύπτουν από τον τόπο γέννησης είτε από τον τόπο κοινωνικοποίησης και ανατροφής.

H απόλυτη χρεοκοπία (και) της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής

Δημήτρης Χριστόπουλος

Με αφορμή την περιπέτεια της Νομικής τέθηκαν δύο λάθος ερωτήματα σε σχέση με το μεταναστευτικό στην Ελλάδα: το πρώτο αφορά τη συζήτηση που ανατροφοδοτήθηκε γύρω από το άσυλο και το δεύτερο αφορά καθεαυτή τη Νομική ως χώρο «υποδοχής» των ανθρώπων αυτών.

Οι δικαστές ως φύλακες του έθνους

Σταύρος Τσακυράκης

Οταν το ΣΤΕ συντονίζεται µε τις πιο µαύρες σελίδες της πολιτικής µας ιστορίας

Λαός ή έθνος;

Λίνα Παπαδοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ

Αν το έθνος που κατά την απόφαση «αναφέρεται τόσο στις παρελθούσες όσο και στις μέλλουσες γενεές» ήταν κάτι διαφορετικό από τον λαό, θα έπρεπε να υπάρχει ένα όργανο που να διερμηνεύει, ως άλλος σαμάνος, τη βούληση και το συμφέρον του.

Ιδεολογική ανάγνωση του Συντάγματος

Αντώνης Μανιτάκης

Πολλές απορίες αλλά και σοβαρές ανησυχίες προκαλεί η δημοσίευση της απόφασης του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ για το νέο νόμο για την ιθαγένεια και το εκλογικό δικαίωμα των μεταναστών στις εκλογές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης. Η εκτενής απόφαση θέτει παρεμπιπτόντως με το σκεπτικό της πλείονα και καίρια για τη λαϊκή και κρατική κυριαρχία ζητήματα συνταγματικότητας, που αγγίζουν την καρδιά του πολιτεύματός μας αλλά και του κράτους.

Η Νομική (σχολή) ενώπιον του νόμου και της Δικαιοσύνης

Κώστας Δουζίνας, Καθηγητής Φιλοσοφίας του Δικαίου και Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Κολλέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Ποιος είναι ο ρόλος της νομικής παιδείας, τί σημαίνει το να μαθαίνει κανείς το νόμο; Το πρώτιστο καθήκον των δασκάλων του νόμου είναι να κατανοούν και να διδάσκουν τη γλώσσα της δικαιοσύνης, την αναπνοή, το πνεύμα και την αμεροληψία που θα έπρεπε να κινεί το σώμα του νόμου. Νόμος χωρίς δικαιοσύνη είναι κενό γράμμα, σώμα δίχως ψυχή -υπολείμματα απλώς και ερείπια μιας έντιμης παράδοσης.

Αξίωση για ιθαγένεια. Γιατί και πότε

Ανδρέας Τάκης, Γενικός Γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής, εκλεγμένος επίκουρος Καθηγητής Α.Π.Θ.

Το ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι πολίτες μιας χώρας είναι θέμα που ανήκει στον πυρήνα της κυριαρχίας του κάθε κράτους. Έτσι, κι εμείς ως Έλληνες συζητάμε σήμερα αν το να δώσουμε δικαίωμα ψήφου και ιθαγένειας στους αλλοδαπούς που «φιλοξενούμε», ή σε κάποιους έστω από αυτούς, είναι κάτι που πράγματι θέλουμε, μας συμφέρει ή μας αρέσει. Το θέμα όμως δεν είναι αν το δημόσιο συμφέρον ή η όποια μεταφυσική ουσία του γένους επιβάλλουν πρακτικά ή επιτρέπουν να κάνουμε τους αλλοδαπούς Έλληνες, αλλά το αν υπάρχουν λόγοι δεσμευτικοί, λόγοι δικαιοσύνης για τους οποίους πρέπει να το κάνουμε, ασχέτως συμφέροντος ή εθνοφοβικών ιδεοληψιών. Τέτοιοι λόγοι πιστεύω ότι υπάρχουν και απορρέουν όχι από κάποια υπερβατική ηθική, αλλά από το ίδιο το δημοκρατικό μας πολίτευμα και το Σύνταγμά του.