1. Από το πλούσιο έργο του καθηγητή Γιώργου Παπαδημητρίου στο πεδίο του Συνταγματικού Δικαίου επέλεξα να παρουσιάσω και να αναδείξω την εξαιρετικά σημαντική συμβολή του στο πεδίο των θεμελιωδών αρχών του πολιτεύματος. Το ισχύον Σύνταγμα διακηρύσσει πανηγυρικά στο άρθρο 1 παρ. 1 ότι το πολίτευμα της χώρας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, στο άρθρο 26 καθιερώνει… Read More »
Η μελέτη προσεγγίζει την απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην υπόθεση του απολυμένου από τη δικτατορία των συνταγματαρχών αρεοπαγίτη Αντωνίου Φλώρου (ΟλΣτΕ 503/1969), σε σχέση με το δικαίωμα ακρόασης, υπό το φως των μειοψηφιών που καταγράφονται επί του συγκεκριμένου θέματος στα απόρρητα Πρακτικά Διασκέψεως της 28ης Φεβρουαρίου και 1ης Μαρτίου 1969 (ΟλΣτΕ 503/12.3.1969) και… Read More »
Η γράφουσα επιχειρεί μία νέα ερμηνευτική προσέγγιση των ιστορικών δικών των απολυμένων από τη δικτατορία των συνταγματαρχών δικαστών στο ΣτΕ το 1969, υπό το φως των σχετικών αδημοσίευτων και απόρρητων Πρακτικών Διασκέψεως, που αποκαλύπτει η έρευνά της. Η γράφουσα, αφού παρουσιάζει το «θεσμικό οικοδόμημα» της δικτατορίας για την «εξυγίανση» της δικαιοσύνης, ανατρέχει στις μειοψηφούσες απόψεις των συμβούλων ΣτΕ, όπως αυτές καταγράφονται στα σχετικά απόρρητα Πρακτικά Διασκέψεως της 28ης Φεβρουαρίου και 1ης Μαρτίου 1969 (ΟλΣτΕ 503/1969- υπόθεση Αντωνίου Φλώρου), της 20ης και 21ης Ιουνίου 1969 (ΟλΣτΕ 1811-1831-υποθέσεις είκοσι ενός δικαστών) και της 4ης και 5ης Μαρτίου 1969 (ΟλΣτΕ 504/1969-υπόθεση Παναγιώτη Ψαλιδάκη) για να ερμηνεύσει τη στροφή της νομολογίας του ΣτΕ στις ιστορικές αυτές δίκες.
Το πάντα επίκαιρο ζήτημα της διάκρισης κράτους – εκκλησίας, καθιστά θεμελιώδεις συνταγματικές έννομες σχέσεις πιο ευαίσθητες από ποτέ δημιουργώντας την ανάγκη σαφούς, κυρίως μεθοδολογικής, αποσαφήνισης.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως οιονεί «Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου», συνδέεται με τον Ελληνικό Κράτος υπό το καθεστώς της «οιονεί » ομοταξίας και όχι του συστήματος της παραδοσιακής πολιτειοκρατίας, όπως η Εκκλησία της Ελλάδος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα θεσμικά οι σχέσεις τους να διέπονται και να καθορίζονται με Συμφωνίες, συνεχή διάλογο, χωρίς μονομερείς ενέργειες και πρωτοβουλίες από πλευράς του κράτους. Το πλαίσιο αυτό διαλαμβάνει σημαντικό αντίκτυπο στην διοικητική υπόσταση και λειτουργία των Ορθόδοξων εκκλησιαστικών Επαρχιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στα Δωδεκάνησα που υπάγονται διοικητικά από το ίδιο το Σύνταγμα σε αυτό (άρθρο 3 παρ. 2). Με την διαιώνιση της αμοιβαίας επιφύλαξης και με την έλλειψη στρατηγικά συνεργατικών πρωτοβουλιών μέχρι σήμερα τα αόριστα κατ’ αναλογία και μόνο εκκλησιαστικά Ν.Π.Δ.Δ. της Δωδεκανήσου, είτε βρίσκονται σε «νομοθετικό κενό», είτε περιβάλλονται από μία αναλογική εφαρμογή διατάξεων που εφαρμόζονται στην Εκκλησία της Ελλάδος ή της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης, θέτοντας σοβαρούς προβληματισμούς για την ουσία του κράτους δικαίου και την εφαρμογή της θρησκευτικής ελευθερίας.
Η κατάρτιση και ψήφιση από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Κανονισμού Διοίκησης και Λειτουργίας» των Επαρχιών Δωδεκανήσου καθώς και η επακόλουθη διαπιστωτική αναγνώριση από την Ελληνική Πολιτεία κατ’ εξουσιοδότηση του -κατευθυντήριου και μόνο- Ν. 4301/2014 (αρθρ. 22 και 23), τόσο του παραπάνω Κανονισμού όσο και της επίσημης πλέον αναγνώρισης της νομικής φύσης όλων των επιμέρους εκκλησιαστικών ορθόδοξων προσώπων της περιοχής ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου με δημοσίευση στο Φ.Ε.Κ. είναι πράξεις που θα επιλύσουν σημαντικές καθημερινές δυσλειτουργίες διασφαλίζοντας από τη μία τη χρηστή διοίκηση, διαφάνεια και νομιμότητα των ορθόδοξων εκκλησιαστικών οργανισμών της Δωδεκανήσου και αποκαθιστώντας από την άλλη τα δογματικά, διοικητικά και εκκλησιαστικά, κεκτημένα του Οικουμενικού Πατριαρχείου εντός της ελληνικής Πολιτείας υπό το πρίσμα της θρησκευτικής ελευθερίας και ισότητας.
Η έννοια της αξιοπρεπούς διαβίωσης παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μεγάλη δυναμική. Συγκεκριμένα, η έννοια αυτή έκανε αισθητή την εμφάνισή της στον νομικό διάλογο μόλις λίγα χρόνια πριν, -με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης- και ήδη, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, προτείνεται και από τα δύο μεγάλα κόμματα η ρητή κατοχύρωσή της στο Σύνταγμα. Όπως προκύπτει… Read More »
Η πολυτάραχη νεότερη ελληνική ιστορία δεν μπορούσε να μην έχει τις αντανακλάσεις της, διαχρονικά, στη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ο συνήθως μη ομαλός πολιτικός βίος της Χώρας επέδρασε μοιραία και στην πιο ευαίσθητη από τις τρείς εξουσίες, τη δικαστική εξουσία. Τις συνέπειες υπέστησαν όχι μόνο οι δικαστές, ως πρόσωπα, οι οποίοι αποτέλεσαν εύκολα θύματα των κομματικών… Read More »
Το κείμενο αυτό αποτελεί επεξεργασμένη μορφή ομιλίας στο Συνέδριο «Προεδρική Δημοκρατία versus Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας» που διεξήχθη στην Λευκωσία, στις 16.10.2018
Η συγκρότηση του «δημοσιονομικού Συντάγματος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή του νομικού πλαισίου άσκησης της δημοσιονομικής εξουσίας, προέκυψε μέσω μιας ατέρμονης εναλλαγής σίγουρων ή διστακτικών βηματισμών, ανατροπής καθιερωμένων βεβαιοτήτων και προσαρμογής στην αδήριτη πραγματικότητα. Η πορεία αυτή διήλθε διάφορα στάδια. H Συνθήκη της Λισαβόνας επέφερε σημαντικές μεταβολές στο δημοσιονομικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την επίλυση χρόνιων διοργανικών… Read More »
Μετά από μια σχετικά μακρά περίοδο σιωπής της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με την Επανάσταση του 1821 τα τελευταία χρόνια επανακάμπτει θεαματικά στα μελετητικά ενδιαφέροντα το Εικοσιένα ως ερευνητικό αντικείμενο, με μια νέα όμως αναστοχαστική ματιά και με μία εμφανή μέριμνα μεθοδολογικής και ερμηνευτικής ανασύστασης του πλαισίου ανάγνωσης της Επανάστασης. Η ανασύσταση αυτή, αντλώντας από την κοινωνιολογία… Read More »
Tα σύγχρονα Συντάγματα του δυτικού κόσμου έχουν τις ρίζες τους στον Διαφωτισμό και τις δύο μεγάλες επαναστάσεις του 18ου αιώνα, την αμερικανική και την γαλλική. Ο James Madison, που θεωρείται ο πατέρας του αμερικανικού Συντάγματος, διατύπωσε την ακόλουθη άποψη: «Εάν άγγελοι κυβερνούσαν τους ανθρώπους, δεν θα μας ήταν απαραίτητοι ούτε οι εσωτερικοί ούτε οι εξωτερικοί… Read More »