Η μονογραφία πραγματεύεται το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού σε δύο κρίσιμες εκδηλώσεις έντασης: στις αμβλώσεις και στην ευθανασία/υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Μολονότι το υλικό αντικείμενο του πρώτου δικαιώματος είναι η ζωή ως βιολογικό φαινόμενο, αυτή προστατεύεται συνταγματικά όπως γίνεται αντιληπτή και αξιολογείται στην κοινωνική συνείδηση. Άρα, τα όρια του δικαιώματος στη ζωή και στο θάνατο καθορίζονται από τη σύγκρουση ιδεών και συμφερόντων στο κοινωνικό επίπεδο, πριν προσδιοριστούν στο νομικό. Αυτό συμβαίνει, άλλωστε, με όλες τις συνταγματικές διατάξεις. Ακριβώς επειδή τυποποιούν θεσμικά τις συγκρούσεις ενός διχασμένου και ιεραρχημένου κοινωνικού σώματος, αντανακλώντας τις, διαπερνώνται και τέμνονται από τις αντιθέσεις αυτές.
Η σύγκρουση αυτή γύρω από κοινωνικές αξίες και ιδέες έχει οδηγήσει σε σημαντικές εξελίξεις, άλλοτε υπέρ της ελευθερίας και άλλοτε εναντίον της, στα τριάντα σχεδόν χρόνια που έχουν περάσει από την πρώτη έκδοση του βιβλίου. Σχηματικά, μπορεί να διαπιστωθεί σημαντική πρόοδος στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού που οδηγεί στην απόφαση για τον τερματισμό της ζωής, την ευθανασία και την ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Αντιθέτως, ο γυναικείος αυτοπροσδιορισμός που αφορά την διακοπή της κύησης έχει γνωρίσει και υποχωρήσεις. Η ουσιαστική αναίρεση της εμβληματικής απόφασης Roe v. Wade από το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. το 2022, πενήντα χρόνια μετά την αναγνώριση από το ίδιο δικαστήριο του δικαιώματος των γυναικών να επιλέξουν ή όχι την μητρότητα κατά τα πρώτα στάδια της κύησης, είναι αντιπροσωπευτική, δυστυχώς, μιας γενικότερης τάσης, ιδίως στις ΗΠΑ, όπου αρκετές πολιτείες έχουν ψηφίσει νόμους που περιορίζουν την πρόσβαση στην άμβλωση.
